Niedawno w komentarzu obiecałam przedstawić Wam tryftongi. Jak sam przedrostek tego słowa wskazuje możemy spodziewać się czegoś.. potrójnego. Tryftongi od zawsze nazywałam Cerberkami fonetyki, ale co ma Cerber wspólnego z tryftongiem? Liczbę trzy, oczywiście! Cerber miał (a może nadal ma) trzy głowy, które wraz z resztą jego ciała strzegły wejścia do krainy zmarłych, a tryftongi składają się z trzech symboli. Łatwe, prawda? To teraz przejdźmy do tej paskudniejszej części, czyli do bliższego spojrzenia na tryftongi. 

Tryftongi są małym rozszerzeniem pięciu dyftongów. Dyftongów było osiem i na nasze szczęście rozszerzono tylko pięć z nich. Znów jest łatwiej, prawda? Do każdego z pięciu dyftongów został dołączony symbol ”ə”, czyli shwa.

Poniżej przedstawiam Wam tryftongi oraz przykładowe słowa z nimi.

aɪə – podobne do „aja” – występuje np. w ”liar” /laɪər/

eɪə – podobne do polskiego „eje” – występuje np. w ”layer” /leɪər/

ɔɪə – podobne do „oja” – występuje np. w ”royal” /ˈrɔɪəl/

əʊə – podobne do „ołe” – występuje np. w ”lower” /ˈləʊər/

aʊə – podobne do „ałe” – występuje np. w ”power” /paʊər/

Dlaczego tryftongi są dla nas trudne do opanowania? Głównie przez to, że w dzisiejszym angielskim rozmiar ruchu samogłoski jest bardzo mały, aczkolwiek w wyraźnej oraz uważnej wymowie jest o wiele prostszy do zauważenia. Przez malutki ruch samogłoski, środek każdego z tryftongów może być ledwo słyszalny, czego wynikiem może być trudność w odróżnieniu go od dyftongów i długich samogłosek. 

Kolejnym problemem jest to, ile sylab zawiera tryftong– jedną czy też dwie. Słowa takie jak ”fire” /faɪər/ i ”hour” /aʊər/ wydają się zawierać jedną sylabę, natomiast słowa takie jak ”player” /ˈpleɪər/ oraz ”slower” /ˈsləʊə/ najczęściej są słyszane jako dwusylabowe. Słowa te, a raczej ich zawartość może zostać pozbawiona fonetycznego Cerberka przez wzgląd na to, jak usłyszymy dane słowo. Dlatego tryftongi to paskudy.. 🙂